Gece yatmadan önce, kendi kendine “Sabah 06:00’da kalkacağım, spor, duş, kahvaltı, sonra giyineceğim, saçımı yapacağım sonra da işe ” dedi…. Sabah olduğunda, 06:00 da, saat çalıyor ve o erteliyordu, “5 dakika daha…” “Spor yapmasamda olur, biraz daha uyumam lazım. Yarın yaparım” Yarım saat sonra bir daha çalıyordu saat, bir erteleme daha… “Bu sabah duş almasam da olur, dün yapmıştım, hem saçımı kurutmak uzun sürer şimdi.” Sonra bir 10 dakika daha. “Kahvaltıyı işyerinde yaparım nasıl olsa”, bir 5-10-20 dakika derken erteleyemiyor artık zamanı insan. Aç biilaç, alelacele, eline ilk geleni giyerek hatta belki bir kaç gün önce giydiğini giyerek, aynaya bakmadan, gözler şiş hatta yüzünü bile yıkamadan, yataktan fırlayarak güne karışıyor… Kendi için?! Sanmam.
Peki ne için? Kim için? Unutuyoruz yaşam amacımızı.
Hayat ertelemelerle uçup gidiyor. İşe geç kalmayayım, servisi, uçağı kaçırmayayım diyoruz, zamanında gidiyoruz ama hayat kaçıyor demeyip, ha bire erteliyoruz hayatı ve kendimizi. Bir daha uçak buluruz ama hayatın kaçırılan dakikaları geri getiremiyoruz. Bu yüzden tutku ile güne başlamayı, yataktan kalkmayı öğrenmeli ve bilmeli insan.
Yataktan kalkmayı öğrenmek kendini tanımakla başlıyor. “Ben kimim?” Kendini bilmek… Kendinizi tanırsanız, kalkacağınız saate inanır, bilir, güne doğru, yapabileceğiniz ve başarabileceğiniz şekilde başlamış olursunuz. Sabah kalkmak için ya da yeni gün yeni hayat planınız için kendinize önce ulaşabilir hedef koyun ama o yataktan mutlaka kalkın. Biliyorum çok tatlı uyku… Fakat gece verdiğiniz kararı ertesi gün uyguladığınızda kendinize özgüveniniz artar. Durmadan plan yapmak ve ertelemekse, kendinize söz verip verip çiğnemekse öldürür insanı daha yaşarken bu hayatta…
Eylem yoksa plan sadece bir rüyadan ibaret. Hadi ne duruyorsun, hayallerine ve hayata kalk. Kendine yeni bir sen seç. Başrol senin.
Sevgilerimle,
Rüzgar Mira OKAN