Ferman Hikaye (Öykü) Özeti

O gece deli gibi yağmur yağıyordu. Her yerde sis doluydu. Ordu Semlin’e doğru gidiyordu. Karanlık ormanlarda, uçurumlu dağlardan geçen yüklü develer bu duruma hiç alışkın olmadıkları için çok zorlanıyordu.

Zorlu gecede herkes çok zor anlar yaşıyordu. Bu kısa yol üç gündür bitmiyordu. Padişah artık sıkılmıştı. Güçlü korumalarına daha ne kadar yol kaldığını sordu. Padişah sorduğu sorunun cevabını kimseden alamadan yoluna devam ediyordu.

Otağcılar ise fırtınadan dolayı yolu kaybetmişti. Padişah bu duruma bir şey demeden perdesinin gerisine geçti. Tosun Bey yine kendini göstermişti. Çok güçlü olduğu bilinen Tosun Bey’in yaşlı Zal Mahmut’tan daha güçlü olduğu düşünülüyordu.

Tosun Bey, çok zorlu zamanlarda girilmesi imkansız kalelere girmiş, sağ salim çıkmış, çetin görevlerde üstün başarılar sağlamış yiğit bir delikanlıydı. Yeniçeriler dahi onu gördüklerinde saygıyla karşılıyordu.

Alana doğru gelen Tosun Bey padişahın çadırını (otağını) sordu. Çevresindeki en yaşlı kişi otağcıların kaybolduğunu, çadırın kurulamadığını Tosun Bey’e söyledi. Tosun Bey bu durum karşısında şakınlık ve öfke patlaması yaşadı. Padişahın nerede olduğunu soran Tosun Bey, padişahın sadrazamın yanında olduğunu öğrendi. Duruma çok kızan Tosun Bey, bir parça yağmurda yolunu kaybeden askerlere nasıl güvenilebilir diye sitem etti.

Tosun Bey’e bir ferman daha verildi. Ferman oldukça uzak ve zorlu bir yolculuk gerektirecekti. Tosun Bey yolculuğu sırasında çeşitli rüyalar gördü ve Ferman’ı açmak gibi bir istekle doldu taştı. Sonunda Ferman’ı okuyan Tosun Bey, bu Ferman’ın kendisinin ölüm fermanı olduğunu gördü…